คาวสวาท กามโลกีย์ 2

วัน นั้นปาริฉัตรทำงานด้วยสมาธิที่ว้าวุ่น แม้เธอพร้อมจะเชื่อคำพูดของสามีผู้เป็นที่รักทุกประการ แต่มันมีบางสิ่งบางอยู่ที่คาอยู่ในห้วงความคิด สลัดอย่างไรก็ไม่ออก
หลายต่อหลายครั้งที่หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จะต่อไปยังบริษัทของเริงชัย แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่กล้าต้องวางกลับลงไปใหม่ ปาริฉัตรคิดกับตัวเอง
"เราจะไปถามได้ยังไง น่าอายจะตายไป ดีไม่ดีคุณเริงชัยเขาจะคิดว่าเราเป็นผู้หญิงขี้หึง ไม่รู้จักใช้เหตุผล"
ปาริฉัตรพยายามตั้งสติใหม่ สูดลมหายใจลึกๆ หลายครั้ง พยายามสลัดความคิดอันสับสนวุ่นวายออกไป เพื่อทำงานเกี่ยวกับการดีไซน์ชุดรับแขกซึ่งเป็นงานด่วนตรงหน้า แต่ทว่าสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของหญิงสาวนั้นมันช่างรบกวนจนเธอไม่มีสมาธิ กับการใช้ความคิดในการออกแบบงานตรงหน้าเสียเลย
ในที่สุดความว้าวุ่นใจที่รบกวนหนัก ทำให้ปาริฉัตรวางดินสอออกแบบลงบนโต๊ะอย่างอ่อนแรง มองไปที่นาฬิกาซึ่งบอกเวลาเกือบเที่ยงแล้ว ตัดสินใจผุดลุกขึ้น คว้ากระเป๋าถือเดินออกไปจากห้องทำงาน เธอแวะไปบอกหัวหน้างานของเธอคือคุณสมใจ ซึ่งเป็นทั้งเพื่อนรุ่นพี่ที่จบมาจากสถาบันเดียวกันด้วย
"พี่ต่ายขา วันนี้เอขอลากลับครึ่งวันก่อนนะคะ ปวดหัวเหลือเกิน"
ใบหน้าอันอ่อนหวานน่ารักที่แจ่มใส่เสมอมาของปาริฉัตรไม่ต้องมีการเสแสร้าง ใดๆ ก็แสดงให้เห็นริ้วรอยของความอ่อนเพลีย และแววตาโรยๆ นั้น ทำให้สมใจเชื่อสนิท กล่าวถามอย่างเป็นห่วง
"เอาสิจ๊ะ ตายจริง พี่ก็ไม่ทันสังเกตว่าเอไม่สบาย เป็นอะไรมากมั๊ย ให้พี่ช่วยขับรถไปหาหมอไหม"
ปาริฉัตรสั่นศีรษะ จนผมยาวสลวยสีดำราวกับไหมนุ่มของเธอสั่นกระจาย
"ไม่เป็นไรค่ะ เอขับรถไปเองได้ ขอโทษพี่ต่ายนะคะ แล้วพรุ่งนี้เอจะรีบกลับมาจัดการกับชุดรับแขกใหม่ของเราให้เสร็จ"
"อุ๊ย ไม่ต้องจ้ะ ถ้าเอยังไม่หายก็พักไปก่อน เรื่องชุดรับแขกนั้นเดี๋ยวพี่จะจัดการเอง"
"ขอบคุณค่ะ แต่เอคิดว่าพรุ่งนี้คงดีขึ้นพอจะมาทำงานได้ พี่ต่ายไม่ต้องห่วง"
ปาริฉัตรกล่าวทิ้งท้าย พร้อมกับเอ่ยลาเดินออกไป
ปาริฉัตรขับรถฮอนด้าซีวิคสีเหลืองสดคันเล็กกระทัดรัดของเธอไปยังจุดหมายปลาย ทางที่เธอตั้งใจเอาไว้ ในใจก็พยายามนึกหาทางออกให้กับตัวเอง
"เราจะทำเป็นบอกว่ากลับจากการไปคุยกับลูกค้า ขากลับผ่านมาพอดี เลยแวะมาหาเพราะลูกค้ามีปัญหาเรื่องเงิน คุณเริงชัยคงไม่สงสัยอะไรหรอก"
หญิงสาวพยายามให้กำลังใจตัวเอง ขณะที่ในที่สุดขับรถเลี้ยวเข้าไปในบริเวณลานจอดรถ ของอาคารธุรกิจอันใหญ่โตของเริงชัย
ปาริฉัตรวางแผนเอาไว้ในใจแล้ว ขณะที่แจ้งความประสงค์ต่อเรณูซึ่งเป็นเลขาหน้าห้องของเริงชัย ซึ่งเธอรู้จักคุ้นเคยเพราะเคยตามพนมมาหาเริงชัยครั้งสองครั้ง
เรณูยิ้มให้กับปาริฉัตร กล่าวด้วยน้ำเสียงอารี เพราะชื่นชอบในความงดงามน่ารักของปาริฉัตร
"คุณเอ นั่งรอก่อนค่ะ ตอนนี้ท่านติดประชุมอยู่ อีกสิบนาทีก็คงเสร็จ ต้องขอโทษด้วยนะคะ ความจริงถ้าคุณเอนัดล่วงหน้า ท่านจะจัดช่วงเวลาไว้ไม่ต้องรอ"
ปาริฉัตรยิ้มหวาน กล่าวขอบคุณ
"ไม่เป็นไรค่ะคุณเรณู พอดีเอกลับจากไซต์ลูกค้าที่เป็นเพื่อนกันด้วยค่ะ เธอมีปัญหาเรื่องการเงิน ผ่านมาทางนี้นึกขึ้นได้ ก็เลยลองแวะมา เผื่อคุณเริงชัยจะมีลู่ทางอะไรบ้าง"
หญิงสาวมองไปที่โต๊ะทำงานของเรณู แลเห็นรูปเด็กสาวน่ารักซึ่งเป็นลูกสาวของเรณู ก็เลยชวนคุย
"ลูกสาวน่ารักน่าชังจังเลยค่ะ ชื่ออะไรคะ"
เรณูยิ้มออกมา
"ชื่อแอนค่ะ กำลังซนใหญ่เลยเชียว บางทีทำเอาดิฉันปวดหัวเหลือเกิน แต่ก็ไม่รู้เป็นไงนะคะ เวลาเหนื่อยๆ กลับบ้านไปเห็นแกโบกมือยิ้มให้ ดิฉันก็หายเหนื่อยเลย"
เธอว่า แล้วหันมาหยอกเย้าปาริฉัตร
"คุณเอล่ะคะ เมื่อไรจะมีน้องบ้าง คุณพ่อก็หล่อ คุณแม่แสนน่ารัก ดิฉันอยากจะเห็นใจจะขาดแล้วสิคะ"
ปาริฉัตรหน้าแดงด้วยความอาย เสหยิบแก้วน้ำขึ้นจิบเพื่อแก้เก้อ
"แหมคุณเรณูนี่...เออายนะคะ"
เรณูหัวเราะคิก
"โธ่ จะอายดิฉันไปทำไมล่ะคะ คุณเอก้อคนกันเองแท้ๆ"
ตอนนั้น ปาริฉัตรกลั้นหายใจ เส ถามเหมือนเป็นเรื่องเรื่อยๆ
"อ้อ เมื่อคืนนี้ น้องแอนคงร้องไห้คิดถึงแม่มากสิคะ แม่ไม่อยู่"
เรณูทำหน้างงๆ
"เอ๋ ทำไมหรือคะ คุณเอ"
ปาริฉัตรใจสั่น รู้สึกหวิวๆ เหมือนจะเป็นลม แต่สีหน้านั้นพยายามรักษาให้เป็นปกติ ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"เอ่อ..อ๋อ..ไม่มีอะไรค่ะ คือเอ..เอ..ไปทานอาหารเย็นกับเพื่อน เห็นหลังแต่ไกล นึกว่าเป็นคุณแรณูซะอีก"
เรณูสั่นศีรษะ
"อ๋อ คงจำผิดแล้วค่ะ เมื่อวานดิฉันเลิกงานก็กลับบ้านไปเลยค่ะ ไม่ได้แวะไปที่ไหนเลย"
ปาริฉัตรรู้สึกใจคอแห้งแล้ง รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจขึ้นมาอย่างมากที่ล่วงรู้ว่าสามีของเธอพูดจาโป้ปด จนนัยน์ตาคู่งามของเธอนั้นรื้นไปด้วยน้ำตาอย่างกลั้นไม่อยู่ ต้องค้นหากระดาษทิชชู่ขึ้นมาซับ เสกล่าวว่า
"แย่จริงค่ะ เอ รู้สึกปวดศีรษะขึ้นมากระทันหัน"
เรณูอุทานออกมา
"อุ๊ยตาย คงปวดมากล่ะสิคะ น้ำตาไหลเลย ดิฉันจะไปหายามาให้นะคะ"
ปาริฉัตรสั่นศีรษะปฏิเสธ รีบว่า
"ไม่..ไม่เป็นไรค่ะ..เอ..เอ..ขอตัวกลับก่อนดีกว่า เรียนบอกคุณเริงชัยด้วยกันค่ะ..ว่าวันหลังเอจะแวะมาหาอีกครั้ง"
เรณูสั่นศีรษะ กล่าวหน้าตาจริงจัง
"ไม่ได้หรอกค่ะ ขืนนายรู้ว่าดิฉันปล่อยให้คุณเอ ไปทั้งๆ ที่ไม่สบาย คงดุแย่ คุณเอ นั่งตรงนี้แหล่ะค่ะ ดิฉันไปหายามาให้แป๊บเดียวเอง"
เลขานุการผู้คล่องแคล่วของเริงชัยว่าเสร็จก็ไม่เปิดโอกาสให้ปาริฉัตรปฏิเสธอีก รีบเดินออกไปทันที
ปาริฉัตรตอนนั้นพยายามกลั้นก้อนสะอื้นที่จุกขึ้นมาบนคอหอย
"ทำไม..ทำไม พี่หนึ่งต้องปดเอด้วย"
เธอคิดอย่างน้อยใจ ความรัก ความหวงในตัวสามีอันเป็นธรรมชาติของผู้หญิงทุกคน ประดังขึ้นมาจนทำให้ปาริฉัตร รู้สึกปั่นป่วนใจว้าวุ่นสับสนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เรณูกลับมาพร้อมกับยาเม็ดแก้ปวดศีรษะยื่นส่งให้ ปาริฉัตรขัดไม่ได้ก็รับมารับประทานไป ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกปวดหัวขึ้นมาจริงๆ แล้ว
พอดีตอนนั้นเริงชัยกลับจากที่ประชุม หนุ่มใหญ่รู้สึกแปลกใจระคนตื่นเต้นดีใจ ที่เห็นสตรีที่เขากำลังคลั่งไคล้ใหลหลงมาหาถึงที่ทำงาน
"อ้าว สวัสดีครับ คุณเอ จะมาหาผมทำไมไม่โทรมาก่อนล่ะครับ"
ปาริฉัตรพยมมือไหว้เริงชัย กล่าวเสียงแหบๆ สั่นสะท้าน
"พอดีผ่านมา มีเรื่องอยากปรึกษาน่ะค่ะ แต่พอดี..พอดี..เอรู้สึกปวดศีรษะขึ้นมา..คิดว่าขอตัวกลับก่อน..แล้วจะมาหาใหม่วันหลังดีกว่าค่ะ"
เริงชัยรับไหว้หญิงสาวแสนสวย แล้วทำเสียงตกใจ
"หน้าตาคุณเอ ดูอิดโรยมาก ผมว่าให้ผมพาไปหาหมอดีกว่านะครับ"
ปาริฉัตรสั่นศีรษะ ฝืนยิ้ม
"ไม่..ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ กลับไปนอนพักที่บ้านก็คงดีขึ้น เอ..เอขอโทษที่ทำให้คุณเริงชัยต้องรู้สึกวุ่นวายใจ"
เริงชัยกล่าวเสียงจริงจัง
"คงไม่ดีแน่ครับ ผมจะเอาหน้าที่ไหนไปคุยกับคุณพนมอีก ถ้าเกิดมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณเอ"
หนุ่มใหญ่ผู้เจนโลก มองเห็นสีหน้าของปาริฉัตรก็เดาอะไรได้รางๆ
"คงจะสงสัยผัว ทำมาเป็นหาเรา นี่คงจะคุยอะไรกับเรณู แล้วจับได้ว่าเรณูไม่ได้ไปด้วยเมื่อคืนนี้แน่เลย"
สมองอันชาญฉลาดเปี่ยมไปด้วยไหวพริบ เล่ห์กลของเริงชัย คิดตลบไปมาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะตกลงใจเด็ดขาด โอกาสดีๆ อย่างนี้เปิดขึ้นมา ปล่อยให้ผ่านไปก็คงจะโง่เต็มทน
เริงชัยแสดงตัวเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ อย่างที่ปาริฉัตรซึ่งเป็นคนที่หัวอ่อน เกรงใจคน ไม่ค่อยชอบขัดใจใครอยู่แล้วเป็นทุนเดิม จึงได้แต่โอนอ่อนผ่อนตาม ความแสดงการปรารถนาดีของเริงชัย ซึ่งอาสาขับรถพาไปส่งบ้าน ส่วนรถของเธอนั้นจะให้นายสอนขับส่งให้ที่บ้าน
เริงชัยขับรถเบนซ์สปอร์ตคันหรู พาปาริฉัตรออกไป จากบริษัทของเขา ตลอดเวลาปาริฉัตรนั่งเงียบๆ พยายามรักษาสีหน้าให้เป็นปกติ แต่เริงชัยที่แอบปรายตาจ้องไปยัง ช่วงคอที่ขาวระหงของหญิงสาวซึ่งแสดงอาการกลั้นก้อนสะอื้นที่คอยจะเกิดขึ้นมา นั้นตลอดเวลา ทำให้คนเจนโลกอย่างเริงชัยรู้ดีว่าตอนนี้ปาริฉัตรกำลังมีความรู้สึกอย่างไร เขารู้สึกตื่นเต้นยินดีเป็นอย่างมาก ที่แผนการที่วางเอาไว้สัมฤทธิ์ผลอย่างเร็วกว่าที่คาดหมายมากนัก
แทนที่หนุ่มใหญ่จะพาหญิงสาวกลับบ้านไป เขากลับเลี้ยวไปยังโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
"เชื่อผมนะครับ คุณเอ ไปให้หมอเขาตรวจซักหน่อย ให้แน่ใจจริงๆ ว่าไม่เป็นไรนะครับ ถือว่าช่วยเหลือคนแก่อย่างผม ให้สบายใจก็แล้วกัน"
โดนเข้าวิธีนี้ ปาริฉัตรก็ได้แต่นิ่งอึ้ง ไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้
หลังจากให้หมอตรวจ และจัดยาบำรุงร่างกายให้แล้ว เริงชัยก็พาปาริฉัตรมาที่ร้านอาหารที่ร่มรื่นย์แห่งหนึ่ง
"เที่ยงกว่าเกือบบ่ายแล้ว หาอะไรทานรองท้องก่อนนะครับ แล้วคุณเอจะได้ทานยา จากนั้นผมก็จะไปส่งที่บ้านให้คุณเอได้พักผ่อน"
เขาพูดอย่างมีน้ำใจ ทำให้ปาริฉัตรไม่สามารถแสดงความขัดใจในความเอื้ออาทรของอีกฝ่ายได้ตามเคย
ขณะรับประทานอาหารกันอยู่เงียบๆ เริงชัยก็ทำลายความเงียบเหมือนไม่รู้เรื่องว่าอะไรกำลังเป็นที่รบกวนจิตใจของปาริฉัตรอยู่
"เมื่อคืนต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ชวนคุณพนมไปดื่มต่อกันเล็กน้อย คุณเอคงไม่ว่าอะไรนะครับ"
ปาริฉัตรฝืนยิ้มออกมา เสมองไปยังจานข้าวตัวเป็นการหลยตาเริงชัย พลางส่ายศีรษะ พยายามรักษาน้ำเสียงให้เป็นปกติ แต่ก็ไม่วายจะสั่นๆ
"ไม่..ไม่หรอกค่ะ เอ..รู้ดีว่าเรื่องอย่างนี้คงต้องมีกันบ้าง"
เริงชัยแอบยิ้มไว้ในหน้า โธ่ หนูเอคนสวย ช่างอ่อนหัดเหลือเกิน แววตา สีหน้า น้ำเสียงของหนูนั้นบอกผมหมดแหล่ะว่าคุณกำลังรู้สึกยังไง
"คุณพนมนี่โชคดีจริงๆ นะครับ ที่ได้ภรรยาอย่างคุณเอ เมื่อคืนกว่าจะกลับคงราวเที่ยงคืนไม่ใช่หรือครับ เมื่อก่อนนั้นถ้าเป็นภรรยาของผม เธอคงตาเขียวกับผมไปหลายวัน"
เริงชัยพูดเรื่อยๆ เหมือนเป็นเรื่องตลก ขณะที่ปาริฉัตรใจหายวูบ เมื่อคืนนี้สามีของเธอกลับมาถึงบ้านตีสอง นี่แสดงว่าเขาแยกจากคุณเริงชัยไปตั้งแต่ช่วงก่อนเที่ยงคืนเสียอีก....
ปาริฉัตรรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจขึ้นมาโดยพลัน ก้อนสะอื้นดันขึ้นจุกคอ น้ำตาใสๆ หล่อรื้นขึ้นมาทันที จนหญิงสาวต้องใช้กระดาษทิชชู่ซับ แกล้งทำเป็นยกมือนวดขมับ เริงชัยก็แสร้างเป็นไม่รู้เท่าทัน กุลีกุจอตักกับข้าวให้
"ทานเยอะๆ หน่อยนะครับ จะได้ทานยา คุณเอคงปวดศีรษะมาก"
แต่ปาริฉัตรฝืนใจรับประทานไปได้อีกนิดเดียวก็รวบช้อน เริงชัยซึ่งเตรียมการณ์ทุกอย่างเอาไว้แล้วก็ทำเป็นบอกว่า
"คุณเอหน้าหมองๆ ไปล้างหน้าล้างตาหน่อยสิครับ ผมจะเรียกบ๋อยมาเก็บเงิน"
หญิงสาวกับความสวยความงามนั้นเป็นของคู่กันขนาดไหน เริงชัยรู้ดี หนุ่มใหญ่ยิ้มออกมาอย่างสมใจ เมื่อเห็นปาริฉัตรรีบลุกไปยังห้องน้ำเหมือนที่เขาคาดไว้ไม่ผิด
พอปาริฉัตรเดินหายไปทางที่จะไปห้องน้ำ เริงชัยก็หยิบถุงยาที่แพทย์สั่งให้ปาริฉัตรออกมา เขาซึ่งเป็นคนไปจ่ายเงินรับยาเองเก็บยาไว้กับตัว โรงพยาบาลนั้นซึ่งหมอที่ทำงานอยู่รู้จักคุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี ไม่สงสัยอะไรแม้แต่น้อยที่เริงชัยฉวยโอกาสตอนที่ปาริฉัตรเข้าไปพบแพทย์ แอบไปหาแล้วขอยานอนหลับมาชุดหนึ่ง บอกว่าหมู่นี้นอนไม่ค่อยหลับ
เริงชัยอาศัยจังหวะที่ไม่มีใครเห็นแอบเปลี่ยนยานอนหลับเข้าไปในถุงยาบำรุงร่างกายที่แพทย์สั่งให้กับหญิงสาว
เมื่อปาริฉัตรเดินกลับมา เริงชัยที่ส่งถุงยาให้กับเธอ หญิงสาวจึงไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรแม้แต่น้อย
"ทานยาเสียสิครับ จะได้รู้สึกดีขึ้น"
เริงชัยใจเต้นด้วยความปราโมทย์ เมื่อเห็นสาวสวยที่เขาคลั่งไคล้ใหลหลง อ่านสลากยาจากถุงยาแล้ว เทยาออกจากถุงมาสองเม็ดใส่ปากทานไปพร้อมกับน้ำส้ม หนุ่มใหญ่มองใบหน้าอันงดงามของปาริฉัตรที่ได้รับการผัดแป้งตกแต่งใหม่ ถึงแม้หญิงสาวจะแค่เติมแต้มริมฝีปากบางนั้นด้วยสีชมพูอ่อนเบา และผัดหน้าของเธอด้วยแป้งเนื้อเนียนเท่านั้น ไม่ต้องอาศัยเครื่องแต่งหน้าอื่นๆ อีก แต่เริงชัยนั้นรู้สึกหลงใหลไปกับวงหน้าอันงดงามอ่อนหวานนั้น จนใจสั่น ครุ่นคิดในใจ
"ไอ้ไก่อ่อนพนมโชคดีชิบเป๋ง ได้เมียที่สวยราวกับนางฟ้าอย่างคุณเอ ไอ้งั่ง เอ๊ย มีของดีสุดยอดอยู่กับตัวอยู่แล้ว ดันเสือกโง่ไปหลงนังดาวซะได้"
จากนั้นเริงชัยก็ขับรถสุดหรูของเขาด้วยใจที่เต้นด้วยความตื่นเต้นยินดีปรีดา ขับรถพาปาริฉัตร มุ่งหน้าไปยังทิศทางที่จะไปบ้านหญิงสาว
แต่เมื่อหางตาของเขาซึ่งคอยปรายไปสังเกตอาการของเหยื่อสาวอันสุดแสนจะโอชะ แลเห็นอาการยกมือขึ้นกุมขมับ และพยายามสั่นศีรษะขับไล่ความมึนงง ก็ลอบยิ้มออกมา หมุนพวงมาลัยหักรถไปยังทิศทางที่จะไปยังที่พักส่วนตัว อันที่เขาจะได้ใช้เป็นรังรักเสพสมกับเรือนร่างที่สุดแสนจะงดงามเบื้องข้าง นี้ของเขาให้อิ่มเอมปราศจากการรบกวนจากผู้ใด
ปาริฉัตรที่อยู่ในอาการมึนงง นัยน์ตาพร่า ไม่รับรู้ถึงทิศทางที่เริงชัยขับรถเลยแม้แต่น้อย เธอพยายามสูดลมหายใจลึกๆ ยาวๆ ฝืนทนความรู้สึกง่วงงุนที่จับขึ้นมาอย่างสุดความสามารถ แต่ทว่ายานอนหลับอันรุนแรงนั้นที่เริงชัยขอมานั้น ก็ส่งผลทำให้หญิงสาวแสนสวยคออ่อนพับ สิ้นสติไปในที่สุด
เริงชัยพอเห็นปาริฉัตรสิ้นสติไปแล้วก็หัวเราะออกมาอย่างกระหยิ่มใจ พึมพำออกมา
"วันนี้แหล่ะ อาจะได้สมใจอยากซะที หนูเอจ๋า หนูรู้ไหมว่าอารู้สึกจะคลั่งตายอยู่แล้ว เรือนร่างของหนูนั้นมันช่างบาดตาบาดใจอาซะเหลือเกิน"
หนุ่มใหญ่หันมามองปาริฉัตรที่นั่งสลบอยู่ข้างๆ เขาเต็มตา เป็นการมองแบบเต็มๆ โดยไม่ต้องคอยแอบระวังเป็นครั้งแรก เริงชัยพิจารณาวงหน้าที่หลับตาพริ้ม สวยสดราวกับเจ้าหญิงนิทรา ช่วงคองามระหงขาวผ่องเป็นยองใย ทรวงอกที่สะท้อนขึ้นๆ ลงๆ เป็นจังหวะสม่ำเสมอนั้นแม้จะแลเห็นรูปสันฐานไม่ชัด เนื่องจากหญิงสาวสวมเสื้อสูททับกับเสื้อเชิ๊ตเนื้ออ่อนนุ่มด้านใน แต่ความเนินนูนของช่วงอกนั้นก็ทำให้เดาได้ไม่ยากว่าก้อนเนื้อนุ่มที่อยู่ ด้านในนั้นมันจะสวยงามน่าบีบคลึงลูบไล้ขนาดไหน หน้าท้องที่แบนราบอันปราศจากไขมันส่วนเกินแม้แต่นิดเดียวรับกับเอวที่คอด กิ่ว ช่วงขายาวเพรียวที่สวยได้รูปเป็นลำราวกับขาของนางแบบซ่อนอยู่ในกางเกงขายาว เนื้อนุ่มสีควันบุหรี่ เริงชัยมองตามไปอย่างละลานใจจนจรดปลายเท้าขาวผ่องอูมได้รูปที่สวมใส่อยู่ใน รองเท้าส้นสูงสีขาว มองไปไม่ว่าส่วนใดหญิงสาวเบื้องข้างของเขานี้ ก็ช่างประหนึ่งเป็นผลงานประติมากรรมของช่างปั้นฝีมือเลิศ ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนจริงๆ ที่มีความสมบูรณ์สวยงามไปทุกส่วนสัดถึงเพียงนี้
เริงชัยขับรถออกไปนอกเมือง ไปยังหมู่บ้านเงียบๆ แห่งหนึ่ง ซึ่งแต่ละบ้านนั้นเป็นบ้านที่สวยงาม แสดงออกถึงความมีฐานะของผู้เป็นเจ้าของ หนุ่มใหญ่บีบแตรรถดังกังวาน ครู่หนึ่งก็มีชายชราวัยประมาณหกสิบออกมาเปิดประตูให้
เริงชัยโบกมือทักทาย นายแจ้งซึ่งเป็นคนเก่าแก่และเป็นพ่อของนายสอนซึ่งเป็นคนขับรถของเขานั่นเอง นายแจ้งซึ่งได้รับความไว้วางใจจากเขา ให้มีหน้าที่ดูแลรักษาความสะอาด และความเรียบร้อยของบ้านพักหลังนี้ของเขา ซึ่งเป็นบ้านพักที่เขาพาผู้หญิงมาค้างบ่อยที่สุดตามวาระต่างๆ กัน
หนุ่มใหญ่ขับรถคันหรูของเขาแล่นเข้าไปเทียบลานหินอ่อนด้านหน้าของตัวบ้าน
นายแจ้งที่เยงแค่แลเห็นเรือนร่างของหญิงสาวที่นั่งคู่กับเจ้านายแว่บหนึ่ง ก็หัวเราะหึหึอยู่ในใจ
"เฮ้ย อิจฉาคุณท่านเป็นบ้า พาสาวๆ มาหาความสุขอีกละ"
เขาปิดประตูบ้านแล้ววิ่งเหยาะๆ ตามมาหาเจ้านาย ซึ่งเดินออกไปที่ด้านข้างคนขับกำลังประคองหญิงสาวคนหนึ่งออกมา
"อู้หู สวยเป็นบ้า อย่างกับนางฟ้า ไม่เคยเห็นนายพาใครมาแล้วสวยจับจิตขนาดนี้มาก่อนเลยว่ะ"
นายแจ้งบอกกับตัวเอง ขณะที่กุลีกุจอ ช่วยไปเปิดประตูบ้านซึ่งเป็นไม้สักทองสลักเสลาอย่างประณีตสวยงาม และมองเห็นใบหน้าของปาริฉัตรเต็มๆ ขณะที่เริงอุ้มเรือนร่างแบบบางไม่ได้สติของปาริฉัตรตามมา
"ไอ้แจ้งมึงเอารถไปเก็บ จากนั้นโทรไปที่บริษัท บอกคุณเรณูว่ากูมีธุระด่วนไม่เข้าบริษัทอีกแล้ววันนี้"
เริงชัยสั่ง
"ครับนาย"
นายแจ้งตอบรับอย่างนอบน้อม ก่อนจะผละไปทำตามคำสั่ง
ส่วนเริงชัยนั้นยิ้มอย่างกระหยิ่ม โอบอุ้มเรือนร่างงามที่แสนจะแบบบางเบาหวิวเสียเหลือเกินขึ้นไปบนชั้นสองซึ่ง เป็นห้องพักส่วนตัวของเขา ผิวกายที่เนียนนุ่มราวกับไร้กระดูก กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่รวยรินขึ้นมาแตะจมูก ทำให้เพลิงปรารถนาของหนุ่มใหญ่วัยดึกลุกโชน
หนุ่มใหญ่วางทอดปาริฉัตรลงไปบนเตียงนอนอันหนานุ่มกว้างใหญ่ของเขา เดินกลับไปปิดห้องลงกลอน ก่อนจะกลับมานั่งข้างๆ เรือนร่างงดงามที่เขาสุดแสนจะคลั่งใคล้ใหลหลง
ริมฝีปากบางงามนั้นเป็นเป้าหมายแรกสุดที่เริงชัยบดขยี้ลงไปจูบอย่างดูดดื่ม ความนุ่มนิ่มหอมหวานนั้นมันช่างเร้าอารมณ์ให้ความกระสันซ่านของเขาลุกฮือ ขึ้นจนขนลุกไปหมด จากนั้นทั่ววงหน้าที่งดงามอ่อนหวานของหญิงสาวก็ถูกเริงชัยพรมจูบไปทั่ว สร้างความสุขให้กับหนุ่มใหญ่จนครางออกมา
"หอมเหลือเกิน หวานเหลือเกิน หนูเอคนสวยของอา"
เริงชัยพึมพำเสียงกระเส่า หลังจากควานจูบซอนไซร้ไปตามซอกคอที่ขาวผ่องเป็นยองใยของปาริฉัตรอย่างเต็มอิ่ม
มือใหญ่อันสั่นเทาของเริงชัยปล่อยปลดเสื้อสูทสีดำของปาริฉัตรออกไปจากหัว ไหล่กลมมนของเธอ นิ้วของเขาปลดประดุมเสื้อเชิ๊ตสีขาวเนื้อนุ่มของปาริฉัตรออกไปทีละเม็ด..ที ละเม็ด
นัยน์ตาของเริงชัยเบิกกว้าง เมื่อเสื้อเชิ๊ตสีขาวเนื้อนุ่มของหญิงสาวเปิดเผย ผิวกายอันขาวสดของเรือนกายที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน ร่องอกอันอวบอิ่มที่ขาวใส มียกทรงผ้าลูกไม้สีชมอ่อนจางห่อหุ้มอยู่
"อูยย์ ขาวเหลือเกิน หนูเอจ๋า"
เริงชัยคราง มือหยาบของเขาขยำไปบนก้อนเนื้อหยุ่นมือเต็มเต้าทั้งสองนั้นอย่างละลานใจ ความอุ่นละเอียดและนุ่มนิ่มนั้นทำให้ควยของหนุ่มใหญ่ลุกชันขึ้นจนตุงเป้า กางเกง
เสื้อสูทสีดำและเสื้อเชิ๊ตสีขาวถูกปลดเปลื้องออกมาจากเรือนร่างงดงามของ ปาริฉัตร ก่อนที่เรือนกายท่อนบนที่ขาวผ่องเป็นยองใย อันมีเพียงยกทรงห่อหุ้มสองถันอยู่อย่างหมิ่นเหม่ จะถูกเริงชัยใช้มือเฟ้นฟอนสัมผัส ลูบไล้ไปทั่ว อย่างกระหาย ลิ้นสากของเขาโลมเลียไปตามร่องอกเนินแน่น ดื่มด่ำความหอมหวานเนียนนุ่มอย่างอร่อยลิ้น
สองแขนบอบบางของปาริฉัตรถูกจับให้วางทอดไปหัวเตียง เผยให้เห็นวงแขนที่ขาวสล้างไร้ริ้วรอย แสดงออกถึงการได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดีจากผู้เป็นเจ้าของ เริงชัยยิ้มย่องขณะที่ใช้ลิ้นโลมเลียดูดดื่มไปตรงใต้วงแขนทั้งสอง มือสั่นเทาเริ่มอ้อมกระหวัดไปตามแผ่นหลังที่นุ่มเนียน ปลดตะขอยกทรงออก ก่อนที่ในที่สุดปราการชิ้นสุดท้ายบนเรือนกายท่อนบนจะหลุดออกไป เผยให้เห็นหัวนมที่งามงอนเป็นสีชมพูเรื่อ หนุ่มใหญ่วัยดึกเบิ่งตากว้าง หอบหายใจเสียงกระเส่า ใช้มือขยำไปบนก้อนเนื้อที่นุ่มนิ่มแน่มมือ บีบหัวนมนั้นให้แข็งขึ้นเป็นไต และใช้ปากขบดูดดื่มไปตรงยอดถัน เสียงดัง ซ๊วบ ซ๊วบ
เริงชัยโลมเลียหัวนมอันงอนงามนั้นอย่างอเร็ดอร่อยจนพอใจ ก็เลื่อนการโลมเลียลงไปหน้าท้องที่ขาวเรียบไร้ไขมัน ใช้ลิ้นดุนไปตรงสะดือที่เป็นวงกลมเล็กๆ ได้รูปสวย สองมือของเขาปลดไปที่ตะขอกางเกง และรูดซิปออกไปจนสุด หนุ่มใหญ่ส่งเสียงกระเส่า ขณะที่ใช้กำลังยกสะโพกผายของปาริฉัตรขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะครูดกางเกงผ้านุ่มออกไปตามเพรียวขางามที่ขาวผ่อง จนท่อนล่างของหญิงสาวเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ปกปิดยกเว้นกางเกงในผ้าลูกไม้เข้า สีเข้าชุดกับยกทรงปกปิดเนินนูนตรงหว่างขาของเธอเป็นชิ้นสุดท้าย
เริงชัยยิ้มออกมา เก็บรางวัลใหญ่เนินนูนแน่นมือนั้นเอาไว้เล่นตอนสุดท้าย หนุ่มใหญ่เริ่มจากใช้ลิ้นลากไล้ ดูดดื่มไปตามท่อนขาอ่อนที่ขาวสล้างผุดผ่องเป็นยองใยนั้นก่อน มืออันสั่นเทาคลึงไปๆ มาๆ ตามลำขานั้นอย่างละลานใจ เขาพรมจูบโลมเลียไล่ไปตามเรียวขางาม ปลดรองเท้าส้นสูงออกไปก่อนที่จะจรดริมฝีปากจูบไปที่หลังเท้าอูมได้รูปของ หญิงสาว ส่งเสียงครางออกมาอย่างพอใจ แม้กระทั่งปลายเท้าของปาริฉัตรก็ยังได้นุ่มเนียนไม่มีการด้านแข็งเลย เล็บเท้าที่ปล่อยไว้เป็นสีชมพูตามธรรมชาติได้รับการตัดเล็มอย่างสะอาดสะอ้าน เรียบร้อย ไม่มีกลิ่นเหม็นอับเลยแม้แต่น้อยนิด
หนุ่มใหญ่จูบพรมไปตามลำขาไล่กลับไปใหม่ สองเพรียวขางามถูกจับแยกถ่างออก ให้ลิ้นของเขาโลมเลียกลับไปจนถึงสุดโคนขาอ่อนที่ขาวผ่องไม่มีที่ติ
ในที่สุดลิ้นสากของเริงชัยก็โลมเลียไปตรงรางวัลที่หนึ่งที่เฝ้ารอคอยมาเนิ่น นาน นั่นคือเนินนูนของปาริฉัตร สูดดมกลิ่นคาวผสมกลิ่นสาวที่สุดแสนจะหอมหวาน
เริงชัยโลมเลียใช้ลิ้นดุนผ่านผ้าลูกไม้บางๆ ที่กางกั้นร่องหลืบอยู่นั้นอย่างอเร็ดอรอ่ยลิ้น จนผ้าลูกไม้นั้นชุ่มฉ่ำเป็นด้วยน้ำลายของเขา
"โอว์ มันช่างหอมหวานอะไรเช่นนี้ หนูเอคนสวยของอา"
เริงชัยพึมพำเสียงกระเส่า ก่อนจะใช้นิ้วเกี่ยวขอบกางเกงในนั้นครูดออก เผยให้เห็นขนอ่อนที่ดำละเอียด ปกคลุมเนินนูนอย่างเป็นระเบียบ สร้างความกระสันซ่านจนตัวสั่นออกมา
หนุ่มใหญ่เหวี่ยงกางเกงในตัวสุดท้ายทิ้งไป ก่อนจะซุกไซร้ใบหน้าลงไปสูดดมความหอมหวนจากร่องหลืบสวรรค์นั้นอย่างกระหาย หิว ลิ้นสากของเขาลากสอดไปตามร่องหลืบที่เป็นสีชมพูสด สองกลีบแคมที่ได้รูปราวกับกลีบดอกไม้ถูกเริงชัยใช้นิ้วจับแหกถ่างออกเพื่อ ให้ลิ้นของเขาโลมเลียเข้าไปดื่มด่ำกับความรสชาติของร่องหีของสาวสด อย่างที่แม้กระทั่งพนมผู้เป็นสามีก็ยังไม่เคยได้โอกาสสัมผัสมาก่อนด้วยซ้ำไป เพราะความเป็นผู้หญิงหัวโบราณของปาริฉัตร เธอไม่เคยยอมให้เขาทำอะไรที่พิลึกพิลั่นมากไปกว่าการร่วมเพศด้วยท่าปกติ เบสิกพื้นฐานสุดๆ เลย อีกประการหนึ่งพนมก็รักและตามใจภรรยาของเขาอย่างมาก บางครั้งถึงแม้ความต้องการส่วนลึกของเขาอยากจะเล่นท่าอื่นๆ บ้าง แต่พอปาริฉัตรขัดเขา ชายหนุ่มก็ตามใจ
ซึ่งความเป็นจริงนั้นด้วยความรักที่ปาริฉัตรมอบให้กับพนมอย่างสุดจิตสุดใจ ถ้าพนมจะขอตื๊อต่อสักหน่อยมีหรือว่าหญิงสาวจะไม่โอนอ่อนผ่อนตาม และมอบความสุขให้กับพนมอย่างสุดๆ แบบที่ชายหนุ่มคนนึงจะพึงมีได้ในเกมกามสังวาส และพนมก็คงจะไม่พลาด ตกหลุมไปกับแผนที่เริงชัยวางเอาไว้เช่นนี้
มาบัดนี้รสชาติอันสุดแสนจากหอมหวานราวกับสวรรค์บรรจงสร้างมาของปาริฉัตรถูก เริงชัยหนุ่มใหญ่อันแสนเจ้าเล่ห์ชิงตัดหน้าเสพสมไปก่อนแล้ว เขาวนเวียนดูดดื่ม เสพสัมผัสไปตามร่องสวรรค์อย่างไม่รู้เบื่อ จนกระทั่งปฏิกิริยาตอบสนองตามธรรมชาติของหญิงสาว ทำให้ร่องสวรรค์ที่หอมหวานของเธอหลั่งน้ำใสๆ เอ่อรินออมา ให้เริงชัยได้โลมเลียอย่างอร่อยลิ้น ซ๊วบ ซ๊วบ
"อา อร่อยเหลือเกิน หนูเอคนสวยจ๋า ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว"
เริงชัยพึมพำกระเส่า ลนลานถอดกางเกงขายาวออกไปจนล่อนจ้อน โชว์ควยที่แข็งปั๋ง ยาวใหญ่ราวกับลำทวน ความใหญ่และยาวนั้นของพนมเทียบไม่ติดเลยแม้แต่น้อย
หนุ่มใหญ่แยกเรียวขางามของปาริฉัตรให้ถ่างออก จับหัวถอกบานคล้ำอวบราวข้อมือเด็กจ่อไปยังร่องสวรรค์ที่เอ่อชุ่มด้วยน้ำรัก จากเรือนร่างของหญิงสาว แล้วกดเข้าไป ความฟิตแบบสุดๆ ของร่องหีทำให้เริงชัยสูดปากดังลั่น ส่งเสียงครางอู้ด้วยความแสบหัวถอกของตัวเอง
"อูยยยย แสบจริง ฟิตเป็นบ้า"
เริงชัยค่อยๆ บิดสะโพกตัวแหกดัน พร้อมๆ กับใช้มือรั้งไปข้อพับด้านหลังหัวเข่าของปาริฉัตร จับขาเธอฉีกห่างออกไปอีก ค่อยๆ กระเด้าคืบคลานท่อนเอ็นอวบของเขาทะลุทะลวง ร่องหีที่ตีบเล็กสุดฟิตของปาริฉัตรเข้าไปทีละนิ้ว ทีละนิ้ว อย่างสุดเสียว สุดมันส์ เหงื่อกาฬไหลพรั่งพรูออกมาเต็มใบหน้า
"อูยยยย...โอววววว..อาาาา"
เขาครางออกมาอย่างสุดเสียวซ่าน เมื่อหัวถอกของตัวครูดไปกับผนังเนื้อเยื่ออันอ่อนนุ่มของปาริฉัตรที่ตอดรัดอาวุธของเขาอย่างแนบแน่น
เริงชัยแอ่นสะโพก ส่งแรงอัดกระเท้า อย่างช้าๆ จวบจนในที่สุดควยยาวร่วมฟุตของหนุ่มใหญ่ก็จมหายเข้าไปในไปในร่องหีของหญิงสาวจนหมด
เริงชัยแยกเขี้ยวร้องออกมาเสียงกระเส่า เมื่อเขาพยายามขยับควยกระเด้า ความฟิตของร่องผนังช่องคลอดนั้น ทำให้หัวถอกบานของเขานั้นแสบกระสันจนต้องหยุดเอาไว้ก่อนชั่วคราว แต่หนุ่มใหญ่ที่เจนสังเวียน รู้ดีว่าต้องทำอย่างไร เขาบดมือไปที่โคนขาอ่อนสุดนุ่มนิ่มของปาริฉัตร กดแหกให้ถ่างออกที่สุดเท่าที่จะทำได้ รั้งเรียวขาของหญิงสาวม้วนขึ้นไป แอ่นโคกสาวของเธอขึ้นรองรับการบดควยของเขานัดๆ ก่อนจะบดสะโพกควงเป็นวงกลมช้าๆ พร้อมๆ กับใช้ปากโลมเลียไปตามหัวนมชมพูเรื่อที่งอนงามนั้นอย่างดูดดื่ม
อย่างช้าๆ ร่องหีของสาวสดที่ตอดรัดควยอวบของเริงชัยก็ค่อยๆ ขยายตัวปรับให้เข้ากับสิ่งแปลกปลอมที่รุกล้ำเข้ามาอย่างสุดๆ แบบไม่เคยปรากฏมาก่อน
จนกระทั่งเริงชัยรับรู้ถึงความหล่อลื่นที่เคลือบเข้ามาตามลำควยแล้ว เขาก็ส่งเสียงหัวเราะกระเส่า ถอดควยออกช้าๆ จนลำควยหลุดอกมาประมาณครึ่งหนึ่ง แล้วอัดยัดเข้าไปใหม่ หนุ่มใหญ่เวียนทำซ้ำเช่นนั้นเจ็ดแปดเที่ยว จนควยอวบเริ่มครูดเข้าไปกับผนังช่องคลอดที่สุดตีบฟิตนั้นลื่นขึ้นๆ
เริงชัยจึงเริ่มกระเด้าควยใหญ่ของตัวเองทะลวงลงไปในร่องหีของสาวสวยอย่างเมา มัน จังหวะกระเด้าที่เริ่มจากช้าๆ ค่อยๆ เร่งเร็วขึ้นๆ เสียงพั่บ พั่บ
แม้ปาริฉัตรที่กำลังตกอยู่ในภาวะสลบไสล แต่ความเจ็บแสบที่เรือนกายอันแบบบางของเธอต้องแบกรับ มันคงแทรกเข้าไปสู่ภวังค์ในส่วนลึกของหญิงสาว จนแลเห็นใบหน้าอันงดงามอ่อนหวานของเธอ ขมวดคิ้วเรียวมุ่น เสียงคราง อือ อือ ดังขึ้นอยู่ในลำคอเรียวระหงนั้นทุกครั้งที่เริงชัยโถมน้ำหนัก อัดกระเด้าควยกระแทกลงไปอย่างรุนแรงหนักหน่วง
ถึงแม้ในบรรดาเด็กๆ ที่เริงชัยเลี้ยงเอาไว้บางคนถูกเขาเปิดบริสุทธิ์เช่นดาวเป็นต้น แต่ทว่าสำหรับปาริฉัตรที่ถึงแม้จะแต่งงานแล้ว เรือนร่างงดงาม ใบหน้าอันอ่อนหวานที่แสดงความรู้สึกประหนึ่งกำลังผจญกับฝันร้าย ความขาวสด เนียนนุ่มไปตัวสรรพางก์ร่างกาย ทุกประการประกอบกันราวกับเป็นกล้วยไม้ชั้นสูงอันสุดแสนจะงดงามบอบบางที่ กำลังถูกเขาพร่าทำลายอยู่อย่างหื่นกระหายนั้น กลับสร้างความเสียวกระสันต์ให้กับเริงชัยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
หนุ่มใหญ่กระเด้าอัดควยอยู่ไม่นานเลย ความสุดฟิตของร่องหีที่สดใหม่ไม่แพ้กับสาวบริสุทธิ์ของปาริฉัตรก็ทำให้ความ รู้สึกเสียวกระสันเพิ่มพูนขึ้นทุกขณะอย่างรวดเร็ว เริงชัยหน้าตาบิดเบี้ยวเหยเกสูดปากร้อง
"อูยยย...อาววว.....โอวววววววว....โอยยย...หนูเอจ๋า.....โอวววว....โอววว....ถึงแล้ว...ถึงแล้วววว...อ๊ากกกกกกก"
เริงชัยบดควยของเขาอัดเข้าไปแนบแน่น จนพวงไข่ห้อยแหว่งไปกระทบแก้มก้นขาวนวลของปาริฉัตร ก่อนจะหลั่งน้ำเชื้อของเขาเข้าไปสู่ในเรือนร่างของหญิงสาวแบบสุดๆ ไม่มีรั้งออม หนุ่มใหญ่กระเด้าควยอวบของเขากระแทกป๊าบ ป๊าบ รีดน้ำกามพุ่งราดรดเข้าไปในมดลูกของปาริฉัตรอย่างสุขสมใจจากความอัดอั้นที่ เก็บกดมาเนิ่นนาน
เริงชัยฟุบตัวลงนอนหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อยบนเรือนกายที่ตอนนั้นชุ่มไป ด้วยเหงื่อของปาริฉัตรหลังจากเย็ดกระแทกรีดเค้นน้ำกามออกไปจนหมดแทบทุกหยด หยาดแล้ว ควยอวบของเขายังคาอยู่กับร่องหีของหญิงสาว หนุ่มใหญ่บดขยี้จูบไปตรงริมฝีปากบางงามของปาริฉัตร สองมือของเค้นคลึงเล่นไปตามทรวงอกที่นุ่มนิ่มเต็มมือ
"อา..หนูเอคนสวยของอา หนูสร้างความสุขให้กับอาอย่างที่ไม่เคยมีใครให้มาก่อนรู้ไหม"
เริงชัยบดขยี้จูบไป ก็พึมพำไป
หนุ่มใหญ่เวียนวนกอดจูบลูบคลำเรือนกายที่สุดแสนจะงดงามของปาริฉัตรจนควยฝ่อ ของเขาหลุดออกมาอีกพักใหญ่ เริงชัยจึงผละลุกขึ้นจากเตียง ถอดเสื้อเชิ๊ตที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของเขาออกไป ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมเดินออกไป ทิ้งให้ปาริฉัตรที่ยังคงหมดสติ นอนเปล่าเปลือยอยู่บนเตียงของเขา
เริงชัยโทรศัพท์ไปหาดาว ซึ่งเด็กสาวหัวเราะคิกๆ มาตามสาย
"ตามแผนค่ะคุณอา พี่พนมแกเพิ่งโทรมาบอกดาวว่าจะมาหาเย็นนี้"
เริงชัยหัวเราะ ปราศจากความรู้สึกหึงหวงใดๆ ทั้งสิ้น ที่ต้องมอบดาวเด็กสาวที่สวยที่สุดในบรรดาเด็กๆ ที่เขาเลี้ยงดูหลายคนให้กับพนม เนื่องจากเขาได้รับสิ่งตอบแทนที่คุ้มเกินคุ้ม
นายแจ้งที่รู้หน้าที่เดินเข้ามาพร้อมกับเบียร์สดเย็นเฉียบแก้วหนึ่ง เริงชัยชูนิ้วโป้งให้กับนายแจ้ง แล้วยกเบียร์ขึ้นซดอย่างกระหาย พลางส่งเสียงกระเซ้า
"เป็นไง คุณพนม สู้อาได้ไหม"
ดาวส่งเสียงยั่วยวน
"แหม ใครจะสู้คุณอาเริงชัยของดาวได้ล่ะคะ ว่าแต่ดาวน้อยใจแล้วน๊า ที่คุณอาทำอย่างนี้ดูเหมือนเสือกไสดาวไปไงก็ไม่รู้"
เริงชัยหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
"ไม่หรอก ดาวช่วยอาอย่างนี้ อาจะต้องมีรางวัลตอบแทนให้กับดาวอย่างมากๆ เลยรู้ไหมจ๊ะ อีกอย่างนะ ดาวไม่รู้หรอกว่าตอนนี้พี่พนมของดาวน่ะเนื้อหอมขนาดไหนในหมู่วงสังคม มีผู้หญิงสาวๆ กี่คนต่อกี่คนก็ไม่รู้นะที่ไม่ได้โอกาสดีอย่างดาว"
เสียงเด็กสาวหัวเราะตอบมา
"ไม่ว่าใครก็สู้คุณอาเริงชัยของดาวไม่ได้หรอกค่ะ"
เริงชัยหัวเราะ ก่อนจะวางหูโทรศัพท์ย้ำเตือนให้ดาวดึงดูดให้พนมอยู่ให้ดึกที่สุดเท่าที่จะทำ ได้ ซึ่งเด็กสาวก็ตอบรับเป็นอย่างดีว่าไม่ต้องห่วง
จากนั้นเริงชัยก็นั่งละเลียดเบียร์ไปพร้อมกับใช้ความคิด
เรื่องราววันนี้พูดไปมันเป็นโอกาสที่เขาฉกฉวยโดยที่ไม่ทันได้ตระเตรียมวาง แผนอะไรมากนัก ตอนนี้ถึงแม้เขาจะอิ่มเอมไปกับรสสวาทที่ตักตวงได้จากปาริฉัตรสมใจอยาก แต่มันไม่ได้เกินขึ้นมาจากการสมยอมของเธอ เขาต้องการเสพสมเชยชมความหอมหวานจากปาริฉัตรในรูปแบบที่เธอยินยอมให้กับเขา ทั้งกายและใจ ซึ่งมันจะสร้างความสุขให้กับเขามากกว่าที่เป็นอยู่นี้มากมายหลายเท่านัก
ผู้หญิงอย่างปาริฉัตรเริงชัยพอมองออกว่าตั้งตัวอยู่ในกรอบประเพณีขนาดไหน ไอ้เรื่องที่จะกล่อมให้แล้วไปแล้ว ยอมให้เขาเชยชมอีกต่อๆ ไป เหมือนเด็กสาวบางรายที่เขาเคยจัดการด้วยวิธีการทำนองนี้นั้น คงจะไม่ได้แน่
เริงชัยคิดไปคิดมา ยังคิดไม่ออกว่าจะทำไงดี นึกกลัวขึ้นมาเหมือนกันถ้าปาริฉัตรฟื้นคืนสติขึ้นมาแล้วพบว่าถูกเขาข่มขืน แล้วจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
นายแจ้งซึ่งเป็นบิดานายสอนคนขับรถของเริงชัย ที่ยืนคอยรับใช้อยู่ข้างๆ ก็กระแอมเบาๆ
"นายคิดหนักเรื่องคุณหนูคนนั้นใช่ไหมครับ"
"เออว่ะ หนูเอแกไม่ใช่ไอ้แบบอย่างว่าๆ ที่กูพามานอนบ่อยๆ กูยังไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าเธอตื่นขึ้นมาจะช๊อคขนาดไหน"
นายแจ้งตาแก่เจ้าเล่ห์เจ้ากลไม่แพ้ลูกชายตัวเอง หัวเราะฮิฮิ
"ถ้าคุณหนูแกเป็นอีกแบบหนึ่ง ก็น่ากลัวครับ อย่างน้อยถ้านายยังไม่มีแผนอะไรในการรุกขั้นถัดไป ก่อนอื่นก็ต้องป้องกันตัวไม่ให้คุณหนูแกไปร้องเรียนกับตำรวจซะก่อน"
เริงชัยเลิกคิ้ว ซดเบียร์อึกหนึ่ง
"อือ มึงพูดดี ว่าต่อไป กูฟังอยู่"
"ง่ายที่สุด ทำลายหลักฐาน ทำความสะอาดตามตัวคุณหนูแกให้เรียบร้อย พอแกฟื้นนายก็ทำเป็นเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร"
เริงชัยนิ่งไปอึดใจหนึ่ง แล้วส่ายศีรษะ
"คงยากว่ะ กูอัดเข้าไปเต็มๆ ไอ้นั่นของหนูเอยังสุดฟิตเบิกถ่างออกไปถึงไหนๆ ยิ่งกูจับขาเธอแหกสุดๆ ถ้าหนูเอตื่นขึ้นมารับรองว่าคงปวดท้องน้อย ขาถ่าง ก้าวเดินแทบไม่ได้ อย่างนี้จะไปปิดยังไงวะ เธอไม่ใช่เด็กไร้เดียงสาโว้ย แต่งงานแล้ว คงจะรู้ล่ะว่าโดนอะไร"
นายแจ้งยกนิ้วขึ้นเกาศีรษะที่เต็มไปด้วยผมสีดอกเลา ใบหน้าเหี่ยวๆ เต็มไปด้วยความครุ่นคิด ในที่สุดก็ยิ้มออกมาได้
"ผมคิดได้แล้วล่ะนาย อย่างนี้มันต้องหนามยอกเอาหนามบ่ง"
"อะไรของมึงวะ หนามยอมเอาหนามบ่ง"
นายแจ้งหัวเราะ ฮิ ฮิ ถ่ายทอดแผนการณ์ทุกอย่างให้เจ้านายฟัง
พนมนั่งทำงานอยู่ที่บริษัทด้วยใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มโนธรรมส่วนลึกบอกกับเขาว่าสิ่งที่กำลังกระทำอยู่นั้นเป็นสิ่งที่เลวร้ายไม่ น่าให้อภัย แต่ทว่าเพลิงปรารถนาที่คุกโชนขึ้น ทำให้ชายหนุ่มเฝ้าบอกกับตัวเองเป็นการกลบเกลื่อนความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในใจ
"เราไม่ได้คิดจะจริงจังอะไรด้วย น้องดาวก็คงเหมือนกันนั่นแหล่ะ"
ขณะที่พนมกำลังนั่งงุ่นง่าน ผุดลุกผุดนั่งอยู่อย่างไม่เป็นสุข เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานก็ดังขึ้น
"ฮัลโหล ผมพนมครับ"
เสียงของเริงชัยดังขึ้นมาจากอีกทางหนึ่ง ดูน้ำเสียงของหนุ่มใหญ่ร้อนรน
"คุณพนมหรือ ผมเริงชัยนะ มีเรื่องด่วนมาก คือคุณเอเธอแวะมาที่บริษัทผม ไม่รู้ตากแดดตากฝนมาอย่างไรก็ไม่ทราบ เป็นลมไป"
พนมใจหาย ละล่ำละลักกล่าวถามเสียงร้อนรน
"เอเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ แล้วตอนนี้เธอยังอยู่ที่ทำงานของคุณเริงชัยหรือเปล่า"
"ใจเย็นๆ คุณพนม คุณเอคงไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ ตอนนี้ผมกำลังขับรถพาเธอกลับบ้าน เราไปเจอกันที่บ้านคุณแล้วกัน"
"ได้ๆ ครับ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย"
พนมรีบวางหู ออกไปจากห้องทำงานอย่างร้อนใจ เพราะความรัก ความห่วงใยที่เขามีต่อปาริฉัตร ทำให้ชายหนุ่มลืมไปหมดถึงเรื่องของดาว
ชายหนุ่มกลับไปถึงบ้านก่อน เพราะความใจร้อน ขับรถด้วยความเร็วสูง ส่วนเริงชัยต้องแวะไปจัดการอะไรบางอย่างเล็กน้อย ขับรถเบ๊นซ์สปอร์ตของเขามาถึงบ้านของพนม ในเวลาไล่เรี่ยกับที่นายสอนขับรถซีวิคของปาริฉัตรมาถึง
พนมเดินแกมวิ่งเข้ามาเปิดประตูบ้านรับ พอเริงชัยจอดรถและปลอล๊อครถ ชายหนุ่มก็เปิดประตูรถด้านข้างคนขับออกอย่างรวดเร็ว
พนมใช้มืออังไปตามหน้าผาก และลำคอของปาริฉัตรที่นั่งคออ่อนพับอยู่ นัยน์ตาหญิงสาวปิดสนิท แลเห็นขนตางอนยาวเป็นแพ ลมหายใจของเธอแผ่วๆ สม่ำเสมอ
"เอ..เอเป็นยังไงบ้างจ๊ะ"
พนมเขย่าตัวภรรยารัก มือไม้สั่นดูเหมือนจะทำอะไรไม่ถูก จนเริงชัยที่นั่งอยู่ด้านคนขับ แนะนำว่า
"คุณพนมพาคุณเอเข้าไปนอนพักข้างในก่อนดีกว่าครับ"
ชายหนุ่มค่อยได้สติ อุ้มร่างเบาหวิวของปาริฉัตรเดินแกมวิ่งเข้าไปในบ้าน
เริงชัยที่ก้าวออกมาจากรถ ยักคิ้วให้กับนายสอน ซึ่งคนขับรถเจ้าเล่ห์เดินเข้ามากระซิบ
"เรียบร้อยใช่ไหมนาย"
"เออ กูโปะยาสลบให้หนูเอนอนต่อไปอีกพัก คงยังไม่รู้สึกตัวเร็วๆนี้หรอก"
เริงชัยว่าเสียงเคล้าหัวเราะ แล้วก็เดินตามพนมเข้าไปในบ้าน ส่วนนายสอนยืนอยู่แถวหน้าบ้านนั้นไม่ได้เดินตามเข้าไปด้วย
หนุ่มใหญ่ยืนกวาดตามองไปรอบห้องรับแขกที่ตบแต่งอย่างกระจุ๋มกระจิ๋ม ใช้วัสดุแม้ไม่หรูเลิศเลอเหมือนระดับที่เข้าใช้ แต่ดูดีและน่ารัก น่าพักผ่อนอย่างสบายๆ ด้วยฝีมือการออกแบบของปาริฉัตร เริงชัยยิ้มออกมาอย่างพึงใจ ขณะที่ทรุดนั่งลงบนโซฟาตัวหนึ่ง หยิบนิตยสารรับแขกที่วางอยู่พลิกอ่านฆ่าเวลาเล่น
พักหนึ่งพนมเดินลงมาจากชั้นบน ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มหมองคล้ำ
"ไม่รู้เอเป็นอะไรไป นอนไม่ได้สติเลยครับ ผมพยายามปลุกอย่างไรเธอก็ไม่รู้ตัว"
เริงชัยผุดลุกขึ้นมา กล่าวเสียงปลอบใจ
"อย่ากังวลใจไปเลยครับ คุณพนม ผมว่าคุณเอคงแค่เหนื่อยมาก เลยหลับสนิทไปก็เท่านั้น"
พนมผงกศีรษะ แล้วทรุดตัวลงนั่ง ยกมือขึ้นลูบใบหน้าอย่างอ่อนแรง
"ผมก็หวังไว้อย่างนั้นล่ะครับ"
เริงชัยหัวเราะเบาๆ กล่าวขึ้น
"จะขัดอะไรไม่ครับ ถ้าผมจะขอเบียร์เย็นๆ สักขวด"
พนมลืมตาโพลง ผุดลุกขึ้นทันที
"โอ..ผมนี่ไร้มารยาทจริง ต้องขอโทษด้วยครับ คุณเริงชัยอุตส่าห์ขับรถพาเอกลับมา ผมยังไม่ได้ขอบคุณเลย นี่ยังไม่ได้เอาอะไรมารับรองคุณเริงชัยอีก"
เริงชัยโบกไม้โบกมือวุ่นวาย
"โอ้ย ไม่ต้องๆ อย่ามีพิธีรีตรองอะไรกับผมเลย คุณพนม เรามันคนกันเอง"
พนมเดินตรงไปยังห้องครัว เริงชัยเลยเดินตามเข้าไปด้วย
ชายหนุ่มหยิบเบียร์ขวดเล็กออกมาจากตู้เย็นสองขวด เริงชัยถือวิสาสะหยิบแก้วจากชั้นวางออกมา แล้วเทเบียร์จากขวดหนึ่งลงไปในแก้ว อาศัยจังหวะที่พนมกำลังเปิดขวดเบียร์อีกขวด เขาก็หย่อนยาเม็ดเล็กๆ ลงไปในแก้วเบียร์นั้นโดยที่ชายหนุ่มไม่ทันสังเกตเห็น
"เอาครับ คุณพนม ดื่มเบียร์เย็นๆ จะได้ใจเย็นขึ้น"
เริงชัยว่าพลางเลื่อนแก้วเบียร์ที่ตัวเองผสมยาเข้าไปให้พนม ขณะที่เทเบียร์ลงแก้วอีกแก้วใหักับตัวเอง
ทั้งสองเดินกลับมานั่งดื่มเบียร์ที่ห้องรับแขก หลังจากจิบเบียร์เย็นๆ กันไปคนละหลายอึก พนมก็กล่าวขึ้นอย่างนึกขึ้นได้ โดยมีสีหน้าตื่นๆ ตามประสาคนมีชนักติดหลัง
"ผมลืมาถามไปสนิทเลย นี่เอไปหาคุณเริงชัยทำไมครับ"
เริงชัยซ่อนยิ้มไว้ในหน้าอย่างมิดชิด กล่าวเรื่อยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"เธอบอกผมว่า กลับมาจากดูไซต์งานลูกค้าที่มีปัญหาการเงิน เลยแวะมาหาผมเพื่อจะขอคำปรึกษา"
เขาหยุดไปเล็กน้อย แล้วก็ว่า
"ตามที่ผมเคยรับปากคุณพนมว่าจะช่วยคุยให้ แต่มันกระทันหันเหลือเกิน คือผมเข้าประชุมอยู่พอดี เดินกลับออกมาตอนนั้นคุณเอเธอนั่งคุยอยู่กับเรณูอยู่แล้ว..."
หนุ่มใหญ่ทิ้งท้ายให้เป็นปริศนา ส่วนพนมนั้นใจเต้นระทึก เขายกเบียร์ขึ้นดื่มอึกๆ ไปเกือบหมดแก้วด้วยความหวาดหวั่นในใจ ชายหนุ่มค่อนข้างจะแน่ใจว่าภรรยาของเขาคงไปหาเริงชัยเพราะต้องการถามเรื่อง ของเขาซะมากกว่า และอาการเป็นลมไปโดยกระทันหันแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย หรือว่าเธอคุยกับเลขาของเริงชัยแล้วจับได้ว่าเขาโกหก....
ยิ่งคิดยิ่งสมเหตุผล ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของพนมเต็มไปด้วยความหวาดวิตก ซึ่งทุกประการอยู่ภายใต้การลอบสังเกตุของเริงชัยทุกประการ
หนุ่มใหญ่แสร้งกล่าวเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"อย่าวิตกไปเลยคุณพนม เราก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นาจริงไหม คุณเอเป็นคนมีเหตุผล คงจะเข้าใจคุณแน่นอน"
พนมฝืนยิ้มอย่างแห้งแล้ง โอดครวญในใจอย่างเป็นทุกข์ นี่ถ้าไม่มีอะไรก็ดีน่ะสิ เขาจะไปกลัวปาริฉัตรเข้าใจผิดทำไม แต่นี่...
สิ่งที่เกิดขึ้นเสมือนน้ำท่วมปาก ชายหนุ่มจะปรึกษาเริงชัยตรงๆ ก็ทำไม่ได้ เขาจึงได้แต่อ้อมๆ แอ้มๆ ทำเป็นว่า
"เอ่อ..เอ..เอเขาเป็นคนขี้น้อยใจ..และค่อนข้างจะคิดมาก..น่ะครับ..ผม..ผมเกรงว่าจะอธิบายให้เธอฟังแล้วเธอไม่เชื่อ.."
เริงชัยอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ แต่รักษาสีหน้าท่าทางเอาไว้ได้อย่างสนิท ทำเป็นแนะนำแบบผู้หลักผู้ใหญ่เจนโลก
"เรื่องนี้ไม่ต้องกังวลหรอกคุณพนม คุณเออาจจะสงสัยอะไรบ้าง แต่เชื่อผมเถอะว่าวิธีที่จะทำให้ภรรยาเลิกน้อยใจว่าสามีอาจจะไปมีเรื่องกับ ผู้หญิงอื่นน่ะ ง่ายจะตายไป"
"ทำยังไงครับ คุณเริงชัย"
พนมรีบถาม เริงชัยยิ้มพลางว่า
"ก็ง่ายๆ ครับ แสดงออกให้เห็นเราน่ะรักเธอ และเอาใจใส่เธอขนาดไหน พูดจาหวานๆ หาของขวัญมาปลอบใจ และที่สำคัญที่สุดนะครับ..."
หนุ่มใหญ่หยุดกระแอมไอเล็กน้อย ลดเสียงให้เบาลง
"อย่าหาว่าผมพูดจากหยาบโลนเลยนะครับ การเอาใจด้วยคำพูด หรือซื้อของขวัญให้ยังไงก็ไม่สู้การกระทำทางกายครับ เล้าโลมเธออย่างอ่อนโยน แสดงออกให้เห็นว่าคุณยังคงรักและพิสวาสในตัวเธอไม่เสื่อมคลาย ภรรยาทุกคนเจอไม้นี้ก็อ่อนเป็นขี้ผึ้ง เชื่อผมเหอะ คุณของผมที่เสียไปแล้วขี้หึงอยู่น้อยเมื่อไหร่ แต่ผมแก้ไขปัญหาได้ลุล่วงอย่างสะดวกก็อาศัยเคล็ดลับนี้ล่ะครับ"
พนมมีสีหน้าเขินเล็กน้อย แต่แววตานั้นแสดงออกให้เริงชัยเห็นชัดว่าเขาถูกหว่านล้อมให้เชื่อไปกว่าครึ่งค่อน